Jerzy Duda-Gracz

Jerzy Duda-Gracz

Jerzy Duda-Gracz właśc. Jerzy Dierżysław Duda vel Gracz (ur. 20 marca 1941 w Częstochowie, zm. 5 listopada 2004 w Łagowie) – polski malarz, rysownik, scenograf, profesor, ojciec reżyserki teatralnej Agaty Dudy-Gracz.

Jacek Yerka

Jacek Yerka

Jacek Yerka (właśc. Jacek Kowalski  (ur. 1952 w Toruniu) – polski artysta, malarz surrealista i projektant plakatów oraz ilustrator.

Jarosław Kukowski

Jarosław Kukowski „Zegar XVIII” , wymiary: 125x5cm

Jarosław Kukowski (ur. 11 kwietnia 1972 w Tczewie) – polski malarz współczesny, juror międzynarodowych konkursów artystycznych (m.in. The World's Greatest Erotic Art of Today). 
Jego prace wystawiane były m.in. w paryskim Luwrze, Muzeum Narodowym ZACHĘTA, Oddziale Muzeum Narodowego Królikarni, Salonach Domu Aukcyjnego Rempex, Muzeum Galicji, Bunkrze Sztuki, Voergaard Castle, Art Expo w Nowym Jorku i wielu innych galeriach i muzeach na świecie. Jest uznawany za jednego z najbardziej wpływowych współczesnych twórców z kręgu surrealistów.

Jarosław Kukowski, Zaćmienie czasu,  olej, płyta, 100x80 cm

 

We wczesnym okresie twórczości klimat jego prac, uznawanych za symboliczne, przesycony jest dramatyzmem i smutkiem. Pełne bólu zdeformowane postacie ludzkie oraz mityczne stwory ukazane są na tle surrealistycznych pejzaży. Ten cykl prac zdefiniowany został przez autora jako nie-sny. W następnym okresie Kukowski zdecydowanie rozjaśnił swoją paletę. Dominującym tematem jego obrazów stały się akty, lecz nawet tu odczuwalne jest piętno rozpadu i upływającego czasu. Prace te zostały namalowane w formie fresków niszczonych przez czas i odsłaniających znajdujące się pod nimi zupełnie inne obrazy. W kolejnej fazie twórczości Kukowski nawiązał do swoich pierwszych prac, lecz mimo jaśniejszych tonacji jego obrazy stawały się coraz bardziej ironiczne i prowokacyjne.
Artysta współpracuje również z muzykami i twórcami awangardowymi. Jego prace są wykorzystywane do form ilustracyjnych związanych z muzyką współczesną (współpracuje z J.Pijarowskim i jego Teatrem Tworzenia  oraz alternatywną formacją Petera Murphego - Dali's Car - płyta - "InGladAloneness". Prace Kukowskiego określane są mianem surrealizmu lub też fotorealizmu. Tworzy w technikach rysunku oraz malarstwa olejnego. Charakterystycznym dla niego efektem malarskim jest "trompe l'oeil" -złudzenie trójwymiarowości odbierane przez widza. Znany jest z nietypowego procesu dokumentacji działań malarskich -zapisywania ich w formie animacji. W swojej twórczości Kukowski porusza tematy moralne oraz społeczne dotyczące śmierci i przemijania. Jego prace stanowią zarazem głębokie studium natury ludzkiej, a ich rolą jest maksymalne poruszenie widza.

                                                                     

Jarosław Kukowski, „Suita A Minor”, olej na płycie, 122×160 cm

   Działalność artystyczną Jarosława Kukowskiego krytycy dzielą na trzy fazy: jego wczesną twórczość charakteryzuje rozbudowana, dramatyczna symbolika. Postacie ludzkie podlegają zdeformowaniu, zaś pejzaże - stają się surrealistyczne. Jest to cykl nazywany: "sny". Kolejny cykl: "freski" wyróżnia się rozjaśnieniem palety malarskiej. Są to akty z ukrytym odczuciem przemijania i dramatyzmu o formie fresków, pod którymi znajdują się, nieznacznie odsłonięte, inne obrazy. W najnowszym okresie malarstwa, określanym jako "nie-sny", twórca powrócił do surrealizmu, ironii i prowokacji.
Sztuka Jarosława Kukowskiego z pozoru wydaje się nierealna, jednakże mimo odrealnienia opowiada o człowieku. Jego bohaterowie przeistaczają się, uczestniczą w kataklizmach, cierpią. Fascynacja rysunkiem Michała Anioła, Dürera, malarstwem holenderskim daje mu pewność wypowiedzi.  Metoda jego pracy jest klasyczna, wielofazowa - maluje laserunkowo. W jego kompozycjach często pojawiają się motywy symboliczne, archiboliczne stosowane również przez największego wizjonera mistycyzmu - Salvadora Dali.Jest twórcą intrygującym. Wzbudza sprzeczne reakcje. Mistrz malarski. Geniusz w precyzji opanowania warsztatu. Jego obrazy są uduchowione. Maluje też zwyrodniały seks, bezsensowność bezbronnego embriona, krzyku z oddali. Na pewno ta twórczość jest dziełem otwartym. Kukowski wciąż doskonali swój warsztat, szuka nowych tematów.
Jarosław Kukowski to światowej sławy polski malarz współczesny. Zaliczany obok Zdzisława Beksińskiego i Wojciecha Siudmaka do grona najwybitniejszych współczesnych polskich surrealistów. W jego kompozycjach często pojawiają się motywy symboliczne, stosowane również przez największego wizjonera mistycyzmu  Salvadora Dali, a rysunek przywodzi na myśl dzieła Michała Anioła czy Dürera.
   

Jarosław Kukowski „Abstrakcja no. 2020″, Seria NieSny, olej na płycie, 80×122 cm

                                                     

       Krytycy obwołali Jarosława Kukowskiego czołowym polskim surrealistą, jednak tak naprawdę jego sztuka wymyka się jakimkolwiek schematom. Twórczość tego Artysty obejmuje pięć cykli prac, określonych przez samego malarza jako „Sny”, „Nie-sny”, „Freski”, "Złota Seria" oraz "Memento". Początkowo artysta malował obrazy przedstawiające otyłe, bulwiaste istoty zmagające się z własną fizjologią lub erotyzmem („Czekając na kochanka”, „Skazany na urodzenie”). Te epatujące brzydotą dzieła tylko z pozoru dotyczą sfery fizycznej, gdyż w istocie stanowią one metafory zagubienia i samotności człowieka w społeczeństwie. Cykl, nazwany później „Nie-snami” obejmuje również obrazy atakujące narodowe świętości, takie jak „Macierzyństwo” lub „Polska”, które wzbudzały wiele kontrowersji, a nawet protestów ze strony publiczności. Kukowskiego można z całą pewnością nazwać artystą odważnym, jednak w tym wypadku śmiałość bynajmniej nie idzie w parze z tanim efekciarstwem. Obrazy takie, jak „Polska”, czy „Modliszki” stanowią alegorie ojczyzny oraz społeczeństwa polskiego - nie są one atakami wymierzonymi w polskość, lecz krytyką niektórych zachowań i wad narodowych. Drugie z wymienionych powyżej dzieł przedstawia pofałdowane istoty o ludzkich twarzach i nieco owadzich, modliszkowatych tułowiach, które siedzą przy niewielkim, prostokątnym stole. Tło stanowi kamienna ściana z płaskorzeźbą wyobrażającą polskie godło, które znajduje się nad ogorzałymi „dłońmi” obydwu postaci. Na przykrytym tandetną ceratą stoliku stoją: butelka wódki, kieliszki oraz chleb, a spod łokcia jednej z modliszek wystaje pomięta gazeta. Głowy obydwu postaci są nieproporcjonalnie małe w stosunku do monstrualnych odwłoków i wydłużonych, zaczerwienionych ramion. „Modliszki” to obraz będący alegorią społeczeństwa polskiego, które woli trwać w apatii i wegetować przy zakrapianych alkoholem rozmowach, które do niczego nie prowadzą niż zacząć działać dla wspólnego dobra. Przedstawione przez Kukowskiego postaci żerują na ojczyźnie oraz rodakach i gotowe są zaspokajać swe najbardziej prymitywne żądze kosztem siebie nawzajem – zupełnie tak, jak żyjące w świecie owadów modliszki.
                                                             

Jarosław Kukowski, „Nowe Millennium”, olej na płycie, 100x80cm

Na twórczość Kukowskiego składa się kilka cykli. Jednym z nich są „Nie-sny”. W pracach tych dominują uproszczone postacie przypominające czasem plastelinowe stworzenia, innym razem przeobrażają się w odrażające antropomorficzne stwory lub zdeformowane embriony. Forma owych istot odpycha swoją organicznością i spaczeniem, ale jednocześnie intryguje. Ich deformacja jest wynikiem wewnętrznego i fizycznego bólu. „Zmutowane, zniekształcone postacie ludzkie pojawiające się w serii „Nie-sny” nie mają na celu pokazania brzydoty człowieka, jak zazwyczaj jest to interpretowane. Choć nie da się ukryć, że w królestwie zwierząt można znaleźć bardziej urodziwe od nas zwierzęta. (...) deformacje postaci ludzkich są wynikiem cierpienia.”.  Rozpowszechniany, głównie przez media, kanon piękna - szczupłe kobiety z nienaturalnie dużym biustem i sylikonowymi ustami oraz muskularni mężczyźni - powoduje, że ludzie pragną zbliżyć się do owego ideału. Jest to również widoczne w proporcjach manekinów, zabawek, do których się upodabniamy i nierzadko ośmieszamy. Kukowski z dużą dozą ironii i dowcipu podchodzi do tego tematu. W obrazie „Czekając na kochanka” malarz przedstawił zniekształconą, leżącą postać kobiety-syreny. Jej masywne ciało wsparte na łokciu z lekko zgiętymi nogami, pod wpływem ciężaru rozlewa się po podłożu. Nogi, zrośnięte od kolan w dół, przeobrażają się w płetwę. Przypominają poskręcane korzenie marchewki, które nierzadko kojarzą się z biodrami i udami płci pięknej. Głowa w stosunku do reszty ciała jest bardzo mała, Autor znacznie uwydatnił kobiece cechy fizjonomiczne zachowując pierwiastek erotyzmu. Uwodzicielska boginka jest tu tłustą, mało atrakcyjną damą.
Wizerunek syreny z powodzeniem wykorzystuje Kukowski również w innej kwestii. Od dłuższego czasu interesuje go forma wyrazu jaką jest kicz. Przykładem takiego zagadnienia jest praca pod tytułem „Mała Syrenka - Szczęśliwe zakończenie”, która pochodzi z cyklu „Sny”. Jest to ujęcie widziane z góry. Bohaterka obrazu wynurza się z basenu. W sugestywny, namiętny sposób odgarnia dłońmi włosy. Pod taflą krystalicznie czystej wody widać płetwę. U dołu, kompozycję przecina męska ręka podająca kobiecie drinka.
Autor z fotograficzną precyzją oddaje każdy detal - krople spływające po ciele kobiety czy załamania światła na powierzchni wody.
  

Jarosław Kukowski „Idylla” olej na płycie, 100x80cm

                                                         
Ta wyidealizowana scena utrzymana jest w realistycznej, choć nieco - świadomie - przerysowanej konwencji. Soczyste kolory intensyfikują idylliczny charakter ujęcia. „Przekraczanie granic dobrego smaku jest naprawdę świetną zabawą. Lepszą na pewno niż przełamywanie na siłę i po raz kolejny tzw. tematów tabu. Czasami dopiero przerysowując kolorystykę pracy, upraszczając ją malarsko można przemycić pewne treści. Jeżeli np. zbyt malarsko potraktować tapetę na pulpit Windowsa XP, użytą jako tło do obrazu przedstawiającego atak Rosji na Gruzję, to przestanie być rozpoznawalna. Jeżeli syrenkę wynurzającą się z basenu namalować dokładnie wg zasad XIX - wiecznego akademizmu, obraz straci swoją siłę oddziaływania i prowokacyjny charakter.”

Jarosław Kukowski „Dotyk Człowieka”, olej na płycie, 70x50cm

W inny sposób artysta pokazał kobiece ciało w cyklu „Freski”. Są to obrazy zdecydowanie subtelniejsze. Tematycznie przeważają w nich akty, odnaleźć tu możemy również martwe natury, portrety i pejzaże. Tym co łączy obrazy jest forma fresku oraz efekt wyłaniania się jednego przedstawienia spod drugiego. Kukowski na dwuwymiarowej płaszczyźnie stworzył sugestię przestrzeni. Ta iluzjonistyczna metoda polega na namalowaniu łuszczącej się i wybrakowanej farby. Akt umieszczony jest w nieokreślonej przestrzeni. Wizerunek ten zakłócają spękania i ubytki farby. U dołu obrazu widoczna jest skrywana warstwa pracy - martwa natura. „Fresk nr 46” przedstawia z kolei portret starszego mężczyzny, a spodnią warstwę stanowi pejzaż. Wymowa owych prac kojarzy się niezmiennie z przemijaniem, kruchością życia i ulotność fizycznego piękna. Kompozycje te, przywodząc na myśl efemeryczność wspomnień, budzą u odbiorcy melancholijny nastrój.           

Jarosław Kukowski, „Przeznaczenie”, olej na płycie, 80×100 cm

                                                     
Twórczość Jarosława Kukowskiego nie bezpodstawnie łączona jest często z surrealizmem. Estetyka tego kierunku widoczna jest w wielu dziełach malarza. Artysta nierzadko wplata w realną scenerię nierzeczywiste postaci lub odwraca sytuację umieszczając ludzi w rozległych, fantastycznych krajobrazach. Przykładem takiego rozwiązania, w którym liczy się przede wszystkim atmosfera, gdzie wyobraźnia artysty przenosi widza w nadrealny świat, jest obraz z 2009 roku (bez tytułu). Jest to rozległy pejzaż, widziany z lotu ptaka. Przedstawia taflę lazurowego jeziora pośród piętrzących się skał. Kamienna pustynia biegnie po sam horyzont. Nad jednym z wierzchołków ściany unosi się podłużny, nieregularny głaz, z którego spływa woda, opadając wędruje kaskadami w dół. U góry kompozycji, na półce skalnej siedzi młoda postać. Widać jedynie nogi tej osoby, zwisające swobodnie, założone stopa na stopę oraz opuszki palców dłoni trzymających podłoże. Ten dziewiczy, niezmierzony pejzaż emanuje spokojem. Nastrój obrazu prowokuje zadumę i wewnętrzne wyciszenie, bliskie medytacji. Z łatwością możemy wcielić się w rolę postaci siedzącej na „dachu” nadrealnego świata.
                                                     

Jarosław Kukowski „Pater Noster” olej na płycie, 122x100 cm

Dzieła Kukowskiego wyraźnie łączą się z poetyką surrealizmu, widać to zwłaszcza w „Snach”. Dla samego artysty nie stanowi on jednak najważniejszego cyklu. „Obrazy z serii Sny zazwyczaj mają charakter dekoracyjny. Niektóre z nich mają pewien podtekst, lub element prowokacyjny jak np. syrenki, lecz silny nacisk na formę łączy je wszystkie. Po namalowaniu obrazu o cięższej tematyce przynosi pewną ulgę praca nad obrazem gdzie można pogładzić pędzlem dwa jędrne pośladki.” Drugim biegunem dla wspomnianego cyklu są prace o owej cięższej tematyce - „Nie-sny”, do którego należą obok „Modliszek”, między innymi „Polska”, „Kto dał mi skrzydła?”, „Nowe Millenium” i „Ludzie z kropli wody”. Kukowski jest bacznym obserwatorem natury ludzkiej - tej zewnętrznej w szerszym społecznym kontekście i tej wewnętrznej, osobistej. 

Jarosław Kukowski „Portret Mężczyzny” olej na płycie, 100x80cm

Jarosław Kukowski jest twórcą o nieprzeciętnej wyobraźni i wrażliwości, przy tym operuje perfekcyjnym warsztatem. Mimo to, realizując kolejne obrazy, szuka nowych rozwiązań formalnych. Jego sztuka nie jest zamknięta jedynie w ramach realizmu. To temat dzieła, będący pretekstem, determinuje język malarski.
                                                                       

Muzeum Diecezjalne w Pelplinie, Biblia Gutenberga, Zegar XXV, Zegar XXXI

Wystawy:

2019 – Louvre, Paris, Francja

2019 – Muzeum Architektury, Wrocław

2019 – NCK Ratusz Staromiejski, Gdańsk

2019 – Centrum Kultury Browar B. Włocławek

2019 – Fabryka Sztuk, Tczew

2019 – Muzeum Regionalne we Wrześni

2019 – Galeria Sztuki Współczesnej w Kołobrzegu

2018 – Muzeum w Grudziądzu, Polska

2018 – Galeria Miejska, Wrocław, Polska

2018 – Europejskie Centrum Sztuki w Białymstoku, Opera i Filharmonia Podlaska

2018 – Dreamscapes Exhibition, Traun, Austria

2018 – NCK Ratusz Staromiejski, Gdańsk, Polska

2018 – Wejherowskie Centrum Kultury, Filharmonia Kaszubska, Wejherowo

2018 – Galeria Miejska, Wrocław, Polska  "Jarosław Kukowski i uczniowie"
2018 – Dreamscapes Exhibition, Traun, Austria
2018 – Muzeum w Grudziądzu, Polska  "Jarosław Kukowski i uczniowie"
2018 – NCK Ratusz Staromiejski, Gdańsk, Polska
2017 – ZACHĘTA Narodowa Galeria Sztuki, Warszawa, Polska
2017 – Galeria Quantum, Warszawa, Polska
2017 – NCK Ratusz Staromiejski, Gdańsk, Polska
2017 – Galeria Sztuki Współczesnej, Włocławek, Polska
2016 – Muzeum Miasta Gdańska, Polska
2016 – Rzeszów, Filharmonia Podkarpacka im. Artura Malawskiego, Polska
2016 – Katowice Galeria Sztuki Współczesnej BWA, Polska
2016 – Warszawa Centrum Promocji Kultury Praga, Polska
2016 – Wrocław, Galeria Miejska, Polska
2016 – Zielona Góra, Galeria PRO ARTE
2016 – Wolnzach, Hopfenmuseum, Niemcy
2015 – ZACHĘTA Narodowa Galeria Sztuki, Warszawa, Polska
2015 – Tczew, Fabryka Sztuk, Polska
2015 – Muzeum Miejskie, Wrocław, Polska
2015 – Bator Galeria, Szczyrk, Polska
2015 – „Geysers of Subconsciousness” Kaługa, Rosja
2015 – Galeria Quantum, Warszawa, Polska
2014 – Muzeum Historyczne Miasta Gdańsk, Polska
2014 – Galeria Sztuki Współczesnej BWA w Katowicach, Polska
2014 – Millenium Hall w Rzeszowie, Polska
2014 – Dom Artysty Plastyka, Warszawa, Polska
2014 – Muzeum Diecezjalne, Pelplin, Polska
2014 – V.A. Gallery Poland, Poznań
2013 – ZACHĘTA Narodowa Galeria Sztuki Warszawa, Polska
2013 – Muzeum Miejskie we Wrocławiu, Polska
2013 – Galeria Sztuki Współczesnej, Kołobrzeg, Polska
2012 – Millenium Hall, Rzeszów, Polska
2012 – Galeria Sztuki Współczesnej, Kołobrzeg, Polska
2012 – MOK, Gniezno, Polska
2012 – Beskidzka Galeria Sztuki, Szczyrk, Polska
2012 – Galeria Sztuki Współczesnej, Włocławek, Polska
2012 – Galeria Sztuki Współczesnej BWA, Katowice, Polska
2012 – „Geysers of Subconsciousness 8” Moskwa, Rosja
2011 – Muzeum Miejskie Wrocławia, Wrocław, Polska
2011 – ZACHĘTA Narodowa Galeria Sztuki, Warszawa , Polska
2010 – California Modern Art Gallery, San Francisco, USA
2009 – Płocka Galeria Sztuki, Płock, Polska
2009 – Galeria ZPAP, Łódź, Polska 2009- WSC Miami , USA
2009 – BOXeight Studios & Gallery, Los Angeles, USA
2008 – „Polish Surrealists”, SD Panorama Patio Gallery,Warszawa, Polska
2008 – World Art Erotic Art Museum Miami USA
2008 – Beate Ushe Erotik Museum, Berlin, Niemcy
2008 – Wynwood Art District Miami, USA
2008 – Conseil des Arts du Quebec -Montreal, Kanada
2008 – SOHO Studios Miami, USA
2007 – SD Wilanów Gallery,Warszawa, Polska
2007 – Modern Art Gallery, Kołobrzeg, Polska
2005 – Voregaard Castle, Dania
2005 – Galeria Sztuki Współczesnej, Kołobrzeg, Polska
2005 – Fundacja Turleja, Kraków, Polska
2004 – Ogólnopolskie Targi Antykwaryczne i Sztuki Współczesnej, Kraków, Polska
2004 – Galerie Bram, Dania
2004 – Exhibition in the gallery of ” REMPEX” Auction House,Warszawa, Polska
2004 – Galeria BP, Warszawa, Polska
2004 – Galeria Program, wystawa finalistów, Warszawa, Polska
2004 – SD Wilanów, Warszawa, Polska
2003 – Ogólnopolskie Targi Antykwaryczne i Sztuki Współczesnej, Kraków, Polska
2003 – REMPEX, Warszawa, Polska
2003 – Ars Nova, Łódź, Polska
2003- Królikarnia Muzeum Narodowe „Obraz roku 2002”, Warszawa, Polska
2003 – „Akt” Galeria REMPEX,Warszawa, Polska
2003 – SD Wilanów, Warszawa, Polska
2002 – ”Polscy surrealiści”, Panorama Patio Gallery,Warszawa, Polska
2002 – Królikarnia Muzeum Narodowe, Warszawa, Polska
2002 – ARTEXPO, NewYork, USA
2001 – Ogólnopolskie Targi Antykwaryczne i Sztuki Współczesnej, Kraków, Polska
2000 – SD Wilanów Gallery, Warszawa, Polska
1999 – Wilczeniec, Warszawa, Polska
1999 – Muzeum Diecezjalne, Pelplin
1998 – Wilczeniec, Warszawa, Polska
1998 – Adi Art Gallery, Łódź, Polska
1997 – Teatr “Miniatura” , Gdańsk, Polska
1996 – SD Wilanów Gallery, Warszawa, Polska
1994 – “CSW Stara Łaźnia” Galeria, Gdańsk, Polska
1994 – “N” Gallery, Starogard Gdański, Polska
1994 – Zamek joannitów, Skarszewy, Polska
1994 – Galeria “Plama” Gdańsk, Polska
1993 – Bruwssum, Holandia 

Marian Bogusz

Marian Bogusz

Marian Bogusz (ur. 25 marca 1920 w Pleszewie, zm. 2 lutego 1980 w Warszawie) – polski artysta i animator kultury; zajmował się malarstwem, rysunkiem, rzeźbą i scenografią. W czasie wojny trafił do obozu w Mauthausen.
  

Stanisław Fijałkowski

Stanisław Fijałkowski

Stanisław Fijałkowski (ur. 4 listopada 1922 w Zdołbunowie) – polski malarz i grafik, doctor honoris causa Akademii Sztuk Pięknych w Łodzi. 

Bronisław Kierzkowski

Bronisław Kierzkowski

Bronisław Kierzkowski (ur. 28 sierpnia 1924 w Łodzi, zm. 21 maja 1993 w Warszawie) – polski artysta malarz, pedagog, profesor ASP. Studiował w latach 1946-47 w dawnej PWSSP w Łodzi, dzisiaj ASP.

Włodzimierz Pawlak

Włodzimierz Pawlak

Włodzimierz Pawlak (ur. 15 kwietnia 1957 w Korytowie k. Żyrardowa) – polski malarz, performer, poeta, teoretyk sztuki i pedagog. 

Adam Marczyński

Adam Marczyński

Adam Marczyński (ur. 24 grudnia 1908 w Krakowie, zm. 13 stycznia 1985 tamże) – polski malarz i grafik.

Roman Opałka

Roman Opałka

Roman Opałka (ur. 27 sierpnia 1931 w Abbeville-Saint-Lucien, zm. 6 sierpnia 2011 w Rzymie – polski malarz i grafik, brat Henryka Opałki. Tworzył w nurcie konceptualizmu.

Teresa Pągowska

Teresa Pągowska

Teresa Pągowska-Tomaszewska (ur. 12 czerwca 1926 w Warszawie, zm. 7 lutego 2007 tamże) – polska malarka, nauczyciel akademicki, profesor sztuk plastycznych (1988), od 1982 profesor Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie.

Jerzy Tchórzewski

Jerzy Tchórzewski

Jerzy Tchórzewski (ur. 24 kwietnia 1928 w Siedlcach, zm. 25 grudnia 1999 w Warszawie) – polski malarz, grafik, poeta.

Kazimierz Mikulski

Kazimierz Mikulski

 Kazimierz Mikulski
Kazimierz Mikulski (ur.10 lutego 1918 w Krakowie, zm. 27 lipca 1998 tamże) – bliski surrealizmowi krakowski malarz, scenograf i rysownik.

Henryk Stażewski

Henryk Stażewski

Henryk Stażewski (ur. 9 stycznia 1894 w Warszawie, zm. 10 czerwca 1988 w Warszawie) – polski malarz związany z kierunkami awangardowymi, przedstawiciel konstruktywizmu. W swojej twórczości poświęcił się abstrakcji geometrycznej.

Wojciech Fangor

Wojciech Fangor

Malarz, rysownik, rzeźbiarz i plakacista. Współtwórca Polskiej Szkoły Plakatu. Urodził się 15 listopada 1922 roku w Warszawie. Zmarł tamże 25 października 2015.

Jerzy Nowosielski

Jerzy Nowosielski

Jerzy Nowosielski (ur. 7 stycznia 1923 w Krakowie, zm. 21 lutego 2011 tamże – polski malarz, rysownik, scenograf, filozof i teolog prawosławny. Uważany za jednego z najwybitniejszych współczesnych pisarzy ikon.

Andrzej Wróblewski

Andrzej Wróblewski,Autoportret z zona II

Andrzej Wróblewski (ur. 15 czerwca 1927 w Wilnie, zm. 23 marca 1957 w Tatrach) – polski malarz, historyk sztuki i krytyk sztuki, pracownik dydaktyczny Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie.

Stefan Gierowski

Stefan Gierowski

Stefan Gierowski (ur. 21 maja 1925 w Częstochowie) – polski malarz, abstrakcjonista.

Rafał Olbiński

Rafał Olbiński

Urodzony w Kielcach, w 1969 roku ukończył studia na Wydziale Architektury Politechniki Warszawskiej. W roku 1981 wyemigrował do Stanów Zjednoczonych.

Zdzisław Beksiński

                                                                    
                                                           

Zdzisław Beksiński

                                                                    

Fotograf, grafik, malarz. Urodzony w 1929 roku w Sanoku, zmarł 21 lutego 2005 roku w Warszawie.

Jan Lebenstein

                                           

Jan Lebenstein

Urodził się w 1930 roku w Brześciu Litewskim, zmarł w roku 1999 w Krakowie. Malarz i grafik.

Franciszek Starowieyski

Franciszek Starowieyski

Franciszek Andrzej Bobola Starowieyski, ps. Jan Byk (ur. 8 lipca 1930 w Bratkówce, zm. 23 lutego 2009 w Warszawie) – polski grafik, malarz, rysownik i scenograf.  

Henryk Stażewski

Henryk Stażewski

Henryk Stażewski (ur. 9 stycznia 1894 w Warszawie, zm. 10 czerwca 1988 w Warszawie) – polski malarz związany z kierunkami awangardowymi, przedstawiciel konstruktywizmu.

Jan Tarasin

Jan Tarasin

Jan Tarasin (ur. 11 września 1926, zm. 8 sierpnia 2009)  w 1951 ukończył malarstwo na krakowskiej ASP w pracowni profesora Zbigniewa Pronaszki.

Magdalena Abakanowicz

Magdalena Abakanowicz

Marta Magdalena Abakanowicz-Kosmowska (ur. 20 czerwca 1930, zm. 20 kwietnia 2017) była rzeźbiarką oraz uczyła w akademiku Uniwersytetu Artystycznego w Poznaniu. Miała wizytacje w amerykańskim University of California.
W młodości zajmowała się lekkoatletyką. Była trzykrotną medalistką w krajowych biegach sztafetowych.

Specjalnością Abakanowicz było tworzenie dużych kompozycji z różnego rodzaju tkanin z dodatkami drewnianych elementów, kamieni, brązu. Od jej nazwiska powstała nazwa tych instalacji - abakany.

Magdalena Abakanowicz Abakany

W latach 60. powstała seria abakanów, w której skład wchodziły duże prace wykonywane przede wszystkim technikami tkackimi. Rzeźby i instalacje artystki zmieniły punkt widzenia tkanin artystycznych. Dzieła autorki wywierały wielkie wrażenie przez ekspresję barw, różnorodne faktury, jak przede wszystkim pomysłowość.

Magdalena Abakanowicz Ikar 1999 r.

Początek jej światowej kariery rozpoczął się w roku 1965, gdy została nagrodzona złotym medalem na imprezie artystycznej Biennale w São Paulo.

Jednym z charakterystycznych elementów prac Abakanowicz były sylwetki ludzkie stojące w pewnym ustalonym  porządku. Najlepszym przykładem tego nurtu jest zespół rzeźb plenerowych Nierozpoznani, ulokowany w Poznaniu w centrum Cytadeli. Składa się on z figur żeliwnych przedstawiających ponad dwu metrową grupę 112 postaci.

Magdalena Abakanowicz Nierozpoznani, Poznań 2002

Leon Tarasewicz

Leon Tarasewicz (ur. 14 marca 1957 w Waliłach) to artysta pochodzenia białoruskiego. Po ukończeniu Liceum Plastycznego w Supraślu przeniósł się do Warszawy, gdzie otrzymał w roku 1984 dyplom Wydziału Malarstwa Akademii Sztuk Pięknych.